31/12/13

Quizais está sexa a última nota sen destinatario que saia de aquí. Quizais sexan as últimas palabras que nunca che direi. Quizais non deberan ver a luz. Quizais non o fagan.

Empezamos o ano con mal pé. Os dous escollemos o silencio e creamos mundos que non eran os de verdade. Foron moitas as palabras que seleccionei, ordenei e gardei para ti. Moitas as palabras que nunca dixen. E rematei por ofrecer as peores, o refugallo do medo contido.


Recoñezoo. Cando estás, o mundo xira un pouco máis rápido do que debera. Pero iso nunca foi o importante para min. Non espero que o comprendas. Non espero que ninguén que non estea dentro de esta miña cabeza o faga. O único importante sempre foi esa confianza que só ti sabías darme. Fixeches visible o invisible e sete vidas non abondan para agradecer cada milagre.

Recoñezoo. Cando estás, o mundo xira un pouco máis rápido do que debera. De boa gana lle daría unha patada a ese mundo se iso me garantira o único importante: un amigo. O resto non importa. Nunca importou. Non espero que o comprendas. Espero só que confíes en min.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Miáñame!