18/4/13

Sentada no chan, aos pés da cama, a noite máis longa. 
Fronte ao espello, un adeus calado nos ollos.
Un adeus nunca pronunciado, un adeus que non chegará.
Lembranzas dun mañá que non virá, 

desexos dun pasado que nunca foi.
Fronte ao espello, a mirada fixa, a cabeza alta.
Fronte ao espello tódala tristura do mundo.
E non é abondo.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Miáñame!