A gata no tellado

A vós, que gostades de vender as vosas opinións como consellos:

Cheguei ata aquí soa. Cando caín, non estabades para erguerme.
Cando me erguín, non estabades para apoiarme.

Cheguei ata aquí soa. Para ben ou para mal, non estabades.

Cheguei ata aquí soa e iso fíxome forte, aínda que non o saibades.

Gostades de verme coma unha mequeira á que darlle leccións, porque vós si sabedes o que é a vida. Pero non estabades para verme caer.

A vós, que gostades de vender as vosas opinións como consellos, dígovos:

Non preciso da vosa condescendencia. Tampouco dos vosos favores.

Cheguei ata aquí soa, e cheguei.

Non preciso que me digades como vivir, porque tiven que aprender a vivir eu soa. E aprendín.

Non preciso que me protexades de ninguén, porque esta mequeira sabe cousas que vós non sabedes:

Sabe da man que se agocha na soedade. E non era a vosa.