A gata no tellado

Levo toda a vida loitando por conciliar mundos aos que non pertenzo, camiñando no fío da navalla e sen rede, e cada paso é unha nova caída nun abismo diferente. Non son de ningures. Non son de ninguén. Eu son a miña única patria, e a miña sombra a única compaña que nunca me ha faltar. O resto é fume. Fume de pipa, saudade, noite, silenzo, frío.