17/9/12

Era de xustiza poética voltar neste día ás mesmas rúas nas que un día comezou unha historia gravada a lume nunha moeda dunha soa cara. Voltar sabedora do remate. Voltar sen bágoas e cun sorriso. Voltar en paz.

E durmir por vez primeira cun sorriso nos beizos. Sen agardar absolutamente nada.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Miáñame!