23/7/11

Hoxe namoreime. Coñecín a un rapaz do montón, nin moi alto nin moi baixo, nin moi guapo nin moi feo. Non cheguei a saber nada dos seus gustos, nin a coñecer aos seus amigos, nin siquera sei se tiña can ou gato ou era de ciencias ou letras. Pero tiña algo que me facía sorrir, e a súa maneira de mirarme facíame sentir viva. Por uns intres volvín sentir esa forza que che recorre as veas ata concentrarse nas túas fazulas cando alguén te mira así. Logo espertei.

Unha vez lin nalgures que nos soños só aparecen persoas que viches algunha vez, que o subconsciente non é quen de crear xente que nunca existiu. Quen sabe? Igual hai sorte!

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Miáñame!