A gata no tellado

Hoxe voltei á impotencia da palabra tardía, da defensa xa inútil. Agora só me queda a vergoña da humillación á que non souben responder. Deixei que me trataran como a unha estúpida sen criterio, que insultaran a quen lle debo o ceo, e non fun capaz de dicir nada. E agora só quero chorar e esconderme moi lonxe deste mundo que non deixa de ferir. Agora só quero que o silenzo deixe de afogarme.