12/10/11

O frasco aínda está sobre o tocador, a xeito de pequeno oráculo no que algunha raíña xitana olla o que será. E a medida que se achega a fin da historia que comezou cun perfume, tamén o frasco vai quedando baleiro. Mais aínda non é tempo e esconxuro o maldito reloxo de area perfumándome para ti, e cada gota é unha lembranza, e cada lembranza é un sorriso.

Gardarei a última gota para poder ollarte eu tamén no fondo do frasco, atrapado na lembranza do arrecendo que só a ti pertenceu. E nunca voltarei poñer ese perfume sen os teus bicos latexando no meu pescozo.






No hay comentarios:

Publicar un comentario

Miáñame!