Ti, o lume cotiá que ferve no ventre.
Latexas entre as miñas pernas,
a túa respiración, axitada e húmida no meu pescozo.
Lévote na pel, aínda que non estás.
Eu, liñas difusas en ti.
Esvaro pola lembranza e permanezo expectante.
Virás. Eu sei que virás.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Miáñame!