A gata no tellado

Que cedo morren as ilusións que aínda non comezaran a alumear! Hoxe síntome máis atrapada ca nunca neste inmovilismo que me impide avanzar cara o que quero. Condenada a ser sempre unha nena pequena e incapaz, sempre dependente da vontade de outros. Quero berrar moi alto, e non teño palabras. Quero agocharme moi fondo e desaparecer paseniño. E non querer, non pretender, non agardar...