21/8/12

Se pecho os ollos, aínda podo sentir o corazón a bater moi forte no peito. Podo sentir a brisa, a humidade na pel e o arrecendo a salitre. Non lembro a túa cara, só o meu pé a escarabellar na area. Era todo o que me atrevía a mirar.

Lembro, iso si, as palabras que dixeches. Lembro que me tremían as pernas. E a camiseta que levabas. Lembro que mirei a hora e riches da foto que levaba naquel teléfono que xa non teño conmigo.

É todo o que quero lembrar. O momento en que puiden facer as cousas ben.

Agora é tarde para facelo. Só teño as lembranzas do que nunca foi, e non abondan para permanecer. Só me queda un adeus e o valor que non teño. O xenio voltou a lámpada e xa non me quedan desexos. De poder pedir aínda, pediría que me deras unha vez máis a forza que nunca tiven para facer o que debo. Esta vez prometo mirarte aos ollos.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Miáñame!