Collo aire. O sal éncheme o peito, pégase á pel por dentro e por fóra.
Unha onda rompe detrás dos meus peitos que suben e baixan intentando absover o mar enteiro.
O bater da auga nas rochas fai calar todo pensamento, a brisa seca as bágoas antes de que agromen.
Detéñome a observar os pulsos. As veas latexan con forza trala branca pel. Son azuis, coma o mar. Veas de salitre. Sintoo na gorxa, dentro do peito, na pel. Son de mar, estatua de sal.
Abro os ollos e a luz dourada bate con forza no fondo das pupilas.
Esvaro pola rocha como auga.
Desfágome na area.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Miáñame!