Noite longa, fría e húmida fóra, quente e garimosa dentro. Milleiros de nenos estarán xa nas súas camas, loitando con Pedro O Chosco, agardando ilusionados o amencer. Escoito chover con forza, arrímome un pouco máis á cociña de ferro, e deixome levar pola memoria traizoeira que tantas veces nos quere arrincar nostálxicos sorrisos polos tempos que non voltarán. Esta noite quero ser a nena que nunca deixei de ser. Só esta noite, Noite de Reis.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Miáñame!